Kviterussland 2010

14.november

Dagen var kommen for at vi skulle til Kviterussland. Kanskje det landet det var knytt mest spenning til. Det er ikkje så mange som har vore i Kviterussland, og så vidt eg veit har TSN berre vore i Kviterussland ein gong før. Dette var ein dag som byrja veldig tidleg. Kl 04.30 vart vi henta i taxiane som køyrde oss til flyplassen.

Reiseruta i dag var fly til Warszawa, og så minibuss og bil vidare til Brest i Kviterussland. På flyplassen i Warszawa vart vi henta av Aleksander, som er ansvarleg for YMCA i Brest. Frå Warszawa er det ca 3,5 timar til grensa til Kviterussland. Det å skulle krysse grensa og komme inn i Kviterussland, var nok den mest usikre delen av heile turneen. Vi hadde jo fått visum. (Det å få visum er igrunn eit kapittel for seg sjølv…) Alexander hadde advart oss om at på grensa kunne det ta alt frå 2 til 5 timar, og viss vi var veldig uheldige, endå meir…

Frå vi kom til grensa og til vi var inne i Kviterussland, tok det nesten 2,5 timar, så vi var ganske heldige. Fyrst måtte vi gjennom passkontroll for å komme ut av Polen, så var det ny kø, før den neste pass og visumkontrollen inn til Kviterussland. På grensa måtte vi også kjøpe Kviterussisk helseforsikring, for å få komme inn i landet.

Konklusjonen min når det gjeld grensepassering til Kviterussland er: Når det tek 2,5 timar å komme inn i landet MED visum, er eg svært glad for at vi ikkje prøvde å komme inn UTAN i 2003.

Frå grensa var det kort veg til Brest. På YMCA kontoret, som forøvrig ligg i 7 etasje i ei vanleg bustadblokk, vart vi møtt av ein del Kviterussiske ungdommar som har eit ynskje om å starte Ten Sing. Målet for veka i Kviterussland var å inspirerer og hjelpe slik at dei kunne starte Ten Sing i Brest.

For fyrste gong på turneen skulle vi ikkje bu saman. Alle vart plassert i vertsfamilie, og etter litt fram og tilbake, fekk vi ordna slik at alle budde to og to. Etter ein lang dag, (rett nok hadde vi skrudd klokka fram to timar), var vi alle klare for ei god natts søvn.


15.november
Dagen for å bli kjent med byen og YMCA i Brest. Fyrste stopp var universitetet der ein del av ungdommane vi møtte dagen før, går. Her var vi plutseleg del av ein engelsktime. Som pedagog synest eg det var svært interessant, som TSN-leiar synest eg det var bortkasta tid… Etter pausen var det ein ny time, som på alle måtar var meir interessant. Læraren her vart tatt litt på senga då det brått var 10 nordmenn i klassen, men ho utfordra oss med ein gong på å fortelje om Norge og kvifor vi var i Kviterussland, og det blei jammen ein liten spontankonsert.

 

Spntankonsert

På ettermiddagen var det ekskursjon til Brest Fortress, som ligg heilt på grensa til Polen. For å komme oss dit køyrde vi med ein interessant doning, kombinasjon av minibuss og taxi.

Grenesvakthytte mellom Polen og Kviterussland

Og på kvelden var det tid for Dranik-party: Kviterussisk aften. Her fekk vi ein smak på både kviterussisk mat og kultur.

16.november

På ny var det tid for at TSN skulle ha konsert på 1 time. Målet med konserten var å promotere seminar seinare i veka, som igjen skulle rekruttere medlemmar for å få starta Ten Sing Brest. I motsetting til i Tyskland, var det ikkje så mykje utstyr her. 4 mikrofonar og eit piano, i tillegg til gitar som vi hadde med sjølv, så det seier seg sjølv at det vart ein anna konsert enn den i Tyskland. Konserten gjekk sin gong, og dei som stod på scena jobba hardt for å få engasjert publikum, som ikkje alltid var like lett, men innsatsen var det ikkje noko å seie på. Då konserten var over, var publikumarane derimot svært engasjerte, og det enda med 20 minutt autografskriving…

På skule nr 10 fekk vi middag.
Og på menyen var den russiske nasjonalretten Borsj

Borsj, som på norsk er røbetsuppe.
 Ei suppe eg har blanda erfaringar med...

YMCA drama

Publikum er med på YMCA bevegelsane

Og etter konserten var det autografskriving

17.november
Ein kald og våt dag i Brest. Og då var det litt uflaks at det var akkurat denne dagen vi skulle på byvandring…Vi har fått sett mykje av Brest, som ikkje er ein veldig stor by.

Så var det tid for seminar. Kor mange som kom til å komme på seminara var veldig usikkert. Det hadde vore påmelding etter konserten tysdag, og det såg ut til å komme ein del… Det rant inn med ungdommar då dørene vart opna, og i alt 104 deltok på seminar i dans, drama, band og minikor (som i grunn ikkje kan kallast minikor når det er 50 stk der.)

Ei av dei største utfordingane med å vere i Kviterussland er kommunikasjon. Dei fleste av ungdommane som deltok på seminara kunne lite engelsk, og det meste måtte difor oversettast til kviterussisk.

(Mini)kor

Bandseminar

Bandseminar

Dramaseminar

Danseseminar

18.november
Det var tid for shoppingdag i Brest. Då vi stort sett hadde fått shoppa frå oss i Dublin, blei det ikkje så mykje handling, men litt suvenirar og nokre småting blei det på dei fleste.

Elles var det ein ny seminardag, der alle seminara jobba vidare med det dei byrja på i går. Det nye på programmet denne dagen var felleskor, og så hadde eg leiarseminar med dei som skal vere leiarar for Ten Sing Brest.


Felleskor



19.november
Siste dag med seminar og siste dag i Brest. Alt som det var blitt jobba med på seminara skulle settast saman til ein konsert, og med 100 kviterussiske ungdommar som ikkje forstår så mykje engelsk, vart det ei kaotisk øving. Men det er jo som ein seier; ei dårleg generalprøve gjev ei god premiere, og det slo ikkje feil. Konserten gjekk bra, og alle fekk vist fram det dei hadde lært.

Etter konserten var det “Farwell party” på skulen, og så reiste vi tilbake til YMCA kontoret for å vente på at klokka skulle passere midnatt, og vi skulle sette kursen ut av Kviterussland, tilbake til Warszawa og fly heim til Noreg. Då grenseovergangen kunne ta minst like lang tid ut av Kviterussland, som inn, måtte vi reise i god tid. Denne gongen tok det 3 timar på grensa, men ettersom det var midt på natta, var vi stort sett sovande…
Vi kom oss til Warszawa, og litt forseinka kom vi oss også tilbake til Oslo, der vi hadde sin svipptur innom Rønningen, fekk akkurat tid til ein dusj og litt mat, før vi sette kursen til Voksen kirke, for å treffe det andre teamet (Team Kanin) og ha show der.


Etter tre innhaldsrike veker på turne, kan eg konkludere med at livet som leiar på Ten Sing Norway er fantastisk bra! Og Irland og Kviterussland kan kryssast av på lista over land eg har vore i.