Utforsking av Nord-Noreg,

- nærare bestemt den nordlege delen av Nordland

TSN er no delt i tre team, og denne veka er eg på tur med Benjamin, Caroline, Hanna, Joakim, Maja, Sølve og Åsmund. Medan teama som er i Mo i Rana og Bodø tok tog, sette vi, på fredag morgon, oss på flyet til Evenes, og fyrste destinasjon Lødingen.

I Lødingen vart det arrangert konfirmanthelg for fyrste gong. 50 konfirmantar fekk vere med på ei helg som eg trur dei seint vil gløyme. Fredagen starta friskt med festivaldans, bli kjent og kveldsavslutting. Laurdag var ein fullstappa dag med både temasamlingar, felleskor og ulike kjente og meir ukjente seminar. Med Joakim i spissen tilbyr TSN i år klovneseminar, som var ein stor hit. Eg er usikker på kor mykje det har blitt dansa i Lødingen kyrkje før, men det var før teamet mitt, (som endå ikkje har konkludert med namn), hadde kveldsshow der laurdag kveld. Konfirmantane og andre som hadde funne vegen til Lødingen kyrkje, fekk seg eit timelangt show, fylt med song, dans, drama og videoar, som eg tur dei vil hugse. Og at dans blei godt motteke, fekk vi eit tydeleg bevis på, då presten ynskte at vi skulle danse festivaldansen saman med heile kyrkjelyden etter postludiumet på gudstenesta søndag. Og han fekk ynskje sitt oppfylt. Gudstenesta søndagen blei utruleg fin, med innslag både av dramaseminar, korseminar og felleskor.

Søndag ettermiddag var det tid for avslapping (soving, strikking, Sister Act og Madagaskar) og svært god bevertning (middag, dessert, kaffe-maskin med STARBUCKS-kaffe, og kveldsmat) heime hos presten.

Måndag morgon sette vi kursen vidare til Øksnes i Vesterålen. Styremøte og øving med Øksnes Ten Sing stod på programmet. Øksnes Ten Sing er ei lita Ten Sing gruppe, men har eit svært stort potensiale.

I dag tidleg, 07.20, sette vi kursen vidare mot Andenes. Som i går, og som vi skal i morgon, sat vi ei god stund på buss-stasjonen på Sortland å venta. Blir godt kjent der. I løpet av den to timar lange turen til frå Sortland til Andenes fekk vi sett både rein, elg, soloppgang og solnedgang. Vel framme på Andenes vart vi innlosjert på hotell. - langt over TSN standard, men vi takka og bukka. Konfirmantundervising var på dagens program, og i løpet av 4 timar, hadde 50 konfirmantar fått ein time undervising om Tvil og tru, lært ein dans og to songar. Godt jobba både av TSN og av konfirmantane!

Ut på tur

I skrivande stund sit 2/3 av TSN allereie på toget på veg til Nordland, nærare bestemt til Mo i Rana og Bodø, og i morgon tidleg tek eg med meg den siste tredjedelen, endå litt lenger nord i Nordland, i fyrste omgong til Lødingen.

I løpet av den neste veka skal teamet mitt, som endrar teamnamn annakvar dag, og difor ikkje får noko anna namn her enn "teamet mitt", før dei har bestemt seg endeleg, til Lødingen, Øksnes, Andenes og Svolvær, før vi møter dei to andre teama på Hamarøy neste torsdag.

Eg gler meg stort til Norgesturné :)

Godt nytt år

Ettersom det var juletrefest med både juletre og julenisse på Rønningen i går, konkluderer eg med at det ikkje er for seint å sei: Godt nytt år

Og nei, det var ikkje Rønningen som hadde juletrefest, men ein barnehage i nærleiken...

Kviterussland 2010

14.november

Dagen var kommen for at vi skulle til Kviterussland. Kanskje det landet det var knytt mest spenning til. Det er ikkje så mange som har vore i Kviterussland, og så vidt eg veit har TSN berre vore i Kviterussland ein gong før. Dette var ein dag som byrja veldig tidleg. Kl 04.30 vart vi henta i taxiane som køyrde oss til flyplassen.

Reiseruta i dag var fly til Warszawa, og så minibuss og bil vidare til Brest i Kviterussland. På flyplassen i Warszawa vart vi henta av Aleksander, som er ansvarleg for YMCA i Brest. Frå Warszawa er det ca 3,5 timar til grensa til Kviterussland. Det å skulle krysse grensa og komme inn i Kviterussland, var nok den mest usikre delen av heile turneen. Vi hadde jo fått visum. (Det å få visum er igrunn eit kapittel for seg sjølv…) Alexander hadde advart oss om at på grensa kunne det ta alt frå 2 til 5 timar, og viss vi var veldig uheldige, endå meir…

Frå vi kom til grensa og til vi var inne i Kviterussland, tok det nesten 2,5 timar, så vi var ganske heldige. Fyrst måtte vi gjennom passkontroll for å komme ut av Polen, så var det ny kø, før den neste pass og visumkontrollen inn til Kviterussland. På grensa måtte vi også kjøpe Kviterussisk helseforsikring, for å få komme inn i landet.

Konklusjonen min når det gjeld grensepassering til Kviterussland er: Når det tek 2,5 timar å komme inn i landet MED visum, er eg svært glad for at vi ikkje prøvde å komme inn UTAN i 2003.

Frå grensa var det kort veg til Brest. På YMCA kontoret, som forøvrig ligg i 7 etasje i ei vanleg bustadblokk, vart vi møtt av ein del Kviterussiske ungdommar som har eit ynskje om å starte Ten Sing. Målet for veka i Kviterussland var å inspirerer og hjelpe slik at dei kunne starte Ten Sing i Brest.

For fyrste gong på turneen skulle vi ikkje bu saman. Alle vart plassert i vertsfamilie, og etter litt fram og tilbake, fekk vi ordna slik at alle budde to og to. Etter ein lang dag, (rett nok hadde vi skrudd klokka fram to timar), var vi alle klare for ei god natts søvn.


15.november
Dagen for å bli kjent med byen og YMCA i Brest. Fyrste stopp var universitetet der ein del av ungdommane vi møtte dagen før, går. Her var vi plutseleg del av ein engelsktime. Som pedagog synest eg det var svært interessant, som TSN-leiar synest eg det var bortkasta tid… Etter pausen var det ein ny time, som på alle måtar var meir interessant. Læraren her vart tatt litt på senga då det brått var 10 nordmenn i klassen, men ho utfordra oss med ein gong på å fortelje om Norge og kvifor vi var i Kviterussland, og det blei jammen ein liten spontankonsert.

 

Spntankonsert

På ettermiddagen var det ekskursjon til Brest Fortress, som ligg heilt på grensa til Polen. For å komme oss dit køyrde vi med ein interessant doning, kombinasjon av minibuss og taxi.

Grenesvakthytte mellom Polen og Kviterussland

Og på kvelden var det tid for Dranik-party: Kviterussisk aften. Her fekk vi ein smak på både kviterussisk mat og kultur.

16.november

På ny var det tid for at TSN skulle ha konsert på 1 time. Målet med konserten var å promotere seminar seinare i veka, som igjen skulle rekruttere medlemmar for å få starta Ten Sing Brest. I motsetting til i Tyskland, var det ikkje så mykje utstyr her. 4 mikrofonar og eit piano, i tillegg til gitar som vi hadde med sjølv, så det seier seg sjølv at det vart ein anna konsert enn den i Tyskland. Konserten gjekk sin gong, og dei som stod på scena jobba hardt for å få engasjert publikum, som ikkje alltid var like lett, men innsatsen var det ikkje noko å seie på. Då konserten var over, var publikumarane derimot svært engasjerte, og det enda med 20 minutt autografskriving…

På skule nr 10 fekk vi middag.
Og på menyen var den russiske nasjonalretten Borsj

Borsj, som på norsk er røbetsuppe.
 Ei suppe eg har blanda erfaringar med...

YMCA drama

Publikum er med på YMCA bevegelsane

Og etter konserten var det autografskriving

17.november
Ein kald og våt dag i Brest. Og då var det litt uflaks at det var akkurat denne dagen vi skulle på byvandring…Vi har fått sett mykje av Brest, som ikkje er ein veldig stor by.

Så var det tid for seminar. Kor mange som kom til å komme på seminara var veldig usikkert. Det hadde vore påmelding etter konserten tysdag, og det såg ut til å komme ein del… Det rant inn med ungdommar då dørene vart opna, og i alt 104 deltok på seminar i dans, drama, band og minikor (som i grunn ikkje kan kallast minikor når det er 50 stk der.)

Ei av dei største utfordingane med å vere i Kviterussland er kommunikasjon. Dei fleste av ungdommane som deltok på seminara kunne lite engelsk, og det meste måtte difor oversettast til kviterussisk.

(Mini)kor

Bandseminar

Bandseminar

Dramaseminar

Danseseminar

18.november
Det var tid for shoppingdag i Brest. Då vi stort sett hadde fått shoppa frå oss i Dublin, blei det ikkje så mykje handling, men litt suvenirar og nokre småting blei det på dei fleste.

Elles var det ein ny seminardag, der alle seminara jobba vidare med det dei byrja på i går. Det nye på programmet denne dagen var felleskor, og så hadde eg leiarseminar med dei som skal vere leiarar for Ten Sing Brest.


Felleskor



19.november
Siste dag med seminar og siste dag i Brest. Alt som det var blitt jobba med på seminara skulle settast saman til ein konsert, og med 100 kviterussiske ungdommar som ikkje forstår så mykje engelsk, vart det ei kaotisk øving. Men det er jo som ein seier; ei dårleg generalprøve gjev ei god premiere, og det slo ikkje feil. Konserten gjekk bra, og alle fekk vist fram det dei hadde lært.

Etter konserten var det “Farwell party” på skulen, og så reiste vi tilbake til YMCA kontoret for å vente på at klokka skulle passere midnatt, og vi skulle sette kursen ut av Kviterussland, tilbake til Warszawa og fly heim til Noreg. Då grenseovergangen kunne ta minst like lang tid ut av Kviterussland, som inn, måtte vi reise i god tid. Denne gongen tok det 3 timar på grensa, men ettersom det var midt på natta, var vi stort sett sovande…
Vi kom oss til Warszawa, og litt forseinka kom vi oss også tilbake til Oslo, der vi hadde sin svipptur innom Rønningen, fekk akkurat tid til ein dusj og litt mat, før vi sette kursen til Voksen kirke, for å treffe det andre teamet (Team Kanin) og ha show der.


Etter tre innhaldsrike veker på turne, kan eg konkludere med at livet som leiar på Ten Sing Norway er fantastisk bra! Og Irland og Kviterussland kan kryssast av på lista over land eg har vore i.

Kviterussland 2003

Historia om Kviterussland, byrjar for meg, 30. mars 2003, då eg sjølv var deltakar på TSN.
Eg har nemleg nesten vore i Kviterussland før…

TSN 02/03 skal ta nattoget frå St.Petersburg til Kiev, kl er rundt 16.00. Etter fleire netter på tog i Russland før, var vi blitt vand med tog-cupeane, og funne ut akkurat korleis vi skulle klare å få plass til 4 stk med bagasje og gjerne ein gitar, i ein slik cupe. Vi hadde akkurat fått all bagasjen stabla i cupeen, då vi høyrde Lallis (hovudleiar) rope: “Det er krise, gå ta toget!” Det var ikkje ofte Lallis heva stemma, så i løpet av eit par minutt, var alle deltakarane og leiarane ute på perrongen igjen, med all bagasjen. Det hadde seg nemleg slik at ein av leiarane (trur det var Jesper), hadde høyrt noko om at toget skulle køyre gjennom Kviterussland, på veg til Ukraina. Og til Kviterussland hadde vi ikkje visum…

Etter litt fram og tilbake på perrongen, fekk vi beskjed om å gå innatt på toget. Toget byrja å gå. Vi hadde framleis ikkje visum til Kviterussland, og leiarane jobba hardt med å finne ut kva vi skulle gjere. Vi fekk etter kvart beskjed om å legge oss å sove. Rundt kl 04.30, kom det ny beskjed: “Pakk alt, vi skal ut!” Op på siste stopp før Kviterussland hoppa heile TSN av toget på ein mørk, kald og låst togstasjon i Nevel. Kva vi skulle gjere vidare, viste vi ikkje, men vi tok ikkje sjansen på å prøve å komme inn i Kviterussland utan visum.

Det er natt, mørkt og kaldt i Nevel

Engelskkunnskapane i Russland var sparsommelege, så det var ei utfordring å kommuniserer. Men etter ei stund hadde vi fått kontakt med nokon, slik at vi kom oss inn på togstasjonen i Nevel. Kor lang tid det tok no, før noko nytt skjedde, hugsar eg ikkje heilt, men etter ei stund kom det ein buss og henta oss. Denne skulle frakte oss til Velikije Luki, der vi neste natt kunne ta nattoget til Moskva. Vi er framleis heile TSN med ganske mykje bagasje, og denne bussen har ikkje noko bagasjerom, den har i grunn ikkje nok seter til alle heller… 

Ein svært interessant 3timars busstur

Vi kom oss til Velikije Luki, og vidare til Moskva neste natt. Vidare fekk vi oss ein dag i Moskva, før vi tok nattoget vidare til Kiev. Turen frå St.Petersburg til Kiev skulle tatt i underkant av 24 timar, det tok om lag 72…

Men vi var altså berre nesten i Kviterussland…

Irland

7.november
Irland og Dublin var neste destinasjon. På flyplassen vart vi henta av Brian, og køyrd til Lucan Youth Hostel, der vi skulle bu. Det var stor glede over å sjå både seng og dyne i hyttene, som var våre den neste veka. Ei gutehytte og ei jentehytte.


8.november
Kva hadde Irland å by på? Då vi ikkje hadde fått vite veldig mykje om opplegget i Irland på førehand, var det knytt stor spenning til denne formiddagen, då Brian og dei andre på YMCA kontoret i Tallaght, skulle fortelje om YMCA arbeidet og planane for veka. Det var fort klart for oss at YMCA driv eit veldig annleis program her, enn det KM gjer i Noreg. Arbeidet er konsentrert rundt å drive ulike klubbar for born, ungdom og foreldre, som har ein utfordrande livssituasjon. Og det var slike klubbar vi skulle ta del i denne veka. Utruleg spennande!

Allereie fyrste dag, vart teamet, som framleis ikkje har bestemt seg for namn, delt i to Club Jobstown og Club Brookfield, og jobba med to ulike klubbar for born i alderen 7-10 år. Dette var klubbar som dei skulle jobbe med tre dagar, og så skulle vi lage ein felles konsert på fredagen.


9.november
Skulekonsertar var det mykje av i Irland, og dagen starta med 2 skulekonsertar på 45 min. Elevane kom inn og sette seg fint på rekke. Dei var lett å engasjere, og song med på alle songane dei kunne.
Etter skulekonsertar var det tid for “Coffee with mums” i Jobstown. På tysdagane har YMCA i Jobstown eit tilbod til einslege mødre. Konseptet er enkelt, mødrene kjem dit åleine eller saman med born som ikkje er på skule/i barnehage, drikk te/kaffi med dei tilsette, og nokre gongar gjer dei ulike aktivitetar saman. TSN song nokre songar for dei 3 mødrene som var der den dagen, og etter kvart vart det song saman med mødrene. Dei lærte inn True Colors, som skulle framførast på konserten på fredag. To svært interessante og gjevande timar.



Elaine og Chris på YMCA kontoret i Tallaght




Skulekonsert

 Denne ettermiddagen var det klubb for ungdommar opp til 18 år, som stor på programmet. Også for PAKT pluss var målet å øve inn noko til konserten på fredag.


Og ein innhaldsrik dag vart avslutta med middag og møte med folk frå YMCA i heile Irland, som jobba med leiartrening. Idear og erfaringar vart utveksla, og avslutta kvelden med å synge for kvarandre.

  

10.november
Vi vakna til eit par minusgrader, noko som betydde kaos i trafikken. I utgangspunktet skulle vi blitt henta kl 8, men det skjedde ikkje. Vi vart henta med tre forskjellege bilar, noko som også førte til at vi vart henta på tre ulike tidspunkt… Den fyrste skulekonserten skulle byrja kl 08.50, då var ikkje dei siste blitt henta endå… Erfaringa frå denne dagen var at det går greitt å ha skulekonsert med 4 TSNarar og eit el-piano. Resten av teamet slutta seg til etter kvart som dei kom fram til skulen, og dei siste rakk akkurat siste konsert.


Våren 2009 var det nye Youth and Community senteret i Brookfield ferdig bygd, og teke i bruk. I dag var det offisiell opning, og TSN stod for det musikalske innslaget på opninga.

På den offisielle opninga



Ordføraren ser på TSN på den offisielle opninga.

 Elles var det i dag tid for “Coffee with mums” i Brookfield, og vidare opplegg med PAKT-klubbane frå onsdag.


Til no hadde vi berre vore i utkanten av Dublin, så på kvelden var det tid for å utforske Dublin-by. Det var mange barar/pubar/restaurantar å velje mellom, og vi enda opp på Farrington of Tempel bar. Her var det mykje god mat å få, og nokre av oss, særleg eg,  fekk også ein etterlengta tur på Starbucks i løpet av kvelden.

 

11.november

Luksus med frukost kl 10, og ut på tur kl 11. Bortsett frå nokre timar med club Brookfield og club Jobstown, var det fridag. Brian, Elaine og Chris tok oss med på tur der vi fekk oppleve både irsk kultur og irsk natur.

12.november

Heile veka hadde vi jobba fram mot denne dagen. Felleskonsert med club Brookfield, club Jobstown, PAKT pluss, mødrene og TSN. Men fyrst var det to skulekonsertar og ekskursjon.

Etter mange lange diskusjonar og utallege forslag om teamnamn, klarte gjengen å bestemme seg for Ul10mateam. Andre forslag som har vore diskutert og hardt argumentert for er blant anna A Cup of Tea mmmm, Fiskesteam, Pumbateam, Barteameus, Teamoteus…lista er lang.

Det var knytt stor spenning til konserten. Kor mange av borna og mødrene ville komme? Fekk vi moglegheit til å øve? Ville det gå bra? Det var tidvis ein del kaos, for det var ikkje tid til øving på førehand, men alle borna og mødrene fekk stå på scena å framføre alt dei hadde øvd på i løpet av dei siste 4 dagane. Både dei som stod på scena og dei tilsette ved YMCA var godt nøgde etterpå. God stemning, og på grensa til gåsehud då alle borna avslutta konserten med We are the World.

13.november
Det er alltid kjekt å ha bursdag, men det er ekstra kjekt når ein er på tur med ein så fantastisk gjeng som det eg var i år. Svært godt nøgd med å bli servert bursdagssong og kaffi kl 07.00. I dag var det berre ein skulekonsert, og så var resten av dagen fri. Må jo sei at den fridagen var plassert ganske perfekt! I eit smekk fullt kapell var det om lag 600 studentar som fekk seg ei morgonsamling litt utanom det vanlege. Ul10mateam leverte nok ein gong, og til og med lærarane, som verka litt skeptisk i byrjinga, klappa med på songane.

Så var det endeleg tid for shoppingdag i Dublin. Ettersom det var min bursdag, hadde daghavande, Edel Kristine, bestemt at Starbucks skulle vere møteplass. Bursdagsbarnet som var svært nøgd med det, fekk sin dose med Starbucks-kaffi i løpet av dagen.

Med tanke på at vi framleis hadde ei veke att av turnéen, og 2 flyturar til, var det litt begrensa kor mykje vi kunne shoppe, men eit par sko og nokre julegåver var det plass til i sekken. Lina og meg fann dessutan ein svært stilig café midt i Dublin. Ja, eg gjekk faktisk på andre cafear enn Starbucks… Ei kyrkje som var bygd om til ein cafe/bar/restaurant.

Så var det tid for pakking, og vel 3 timar med søv, før vi måtte stå opp og veka i Irland var over, og Kviterussland var neste stopp.